Oya Aydoğan'ın oğlu Gurur ilk kez konuştu

26 yaşındaki Gurur, annesinin ölümü sonrası söze şu cümlelerle başladı:

"Annem beni Türkiye’deki tüm anne ve babalara emanet etti. O kadar çok sahip çıkıldı ki bana, aynen böyle hissediyorum. Hepinize teşekkür ediyorum!”

AMELİYATI İYİ GEÇMİŞTİ AMA...

Oya Aydoğan'ın oğlu Gurur'un annesinin aniden ölümüne neden olan rahatsızlığıyla ilgili şunları söyledi.



"Yüksek tansiyonu. Fakat düzenli kontrole gitmiyordu. Aort yırtılması, kısa dönemde gelişen bir şey değilmiş. 6 ay, belki 1 sene, belki 2 sene boyunca yavaş yavaş genişlermiş aort. Düzenli kontrole gidilmediği zaman inceldiği de fark edilemezmiş. Ve ufak bir öksürük veya ıkınma, kusma, yırtılmaya sebep olurmuş. Annemin başına gelen de bu. Aort damarı yırtıldı. Hastaneye yetiştirdik. Ameliyatı da iyi geçti ama yine de sonuç böyle oldu."

ÖLÜMÜNE PATATES Mİ NEDEN OLDU?



Sadece en son yediği şey patates olduğu için öyle söylendi. Ama çorba da içmiş olsa, boğazına kaçıp öksürebilirdi ve aynı sonuç ortaya çıkabilirdi. Hiç baktırmadığı için fark etmemiş.

O AN EVDE NELER OLDU?



Bu olay olduğunda da önce öksürüyor, sonra banyoya gidip kusuyor. Yanında uzaktan akrabamız Ali var. Diyor ki, “Kendimi iyi hissetmiyorum!” O da, “Abla, Gurur’u arayayım!” deyince, “Hayır canım, çocuğu telaşlandırmayalım!” diye aratmıyor. Ben de o sırada şanssızlık evde değilim, arkadaşlarımla birlikte dışarıdayım.

Biz şimdiye kadar hep birlikte yaşadık. Ama hafta sonu olduğu için arkadaşlarımla birlikteydim. İki saat önce konuşmuştuk. Ali’ye, “Arama Gurur’u, bana uyku ilacı ver, ben uyuyayım geçer!” diyor. Meğer o sırada aort damarı yırtılmış. Etkisini yavaş yavaş gösterirmiş. Tabii farkında değil. Sonradan Ali bakıyor, annem biraz yalpalamaya başlıyor filan, koluna giriyor, duşa sokuyor. Elini yüzünü yıkıyor soğuk suyla.

Sonradan bir bakıyor ki, sol taraf felç etkisi göstermeye başlamış. Şansa, Ali tecrübeli, anneanneme de bakmıştı zamanında. Anneannem vefat ettiği yıl doğmuşum. Annemin en değerlisi oydu, sonra ben oldum. Ali anneannemde olan bazı şeylerin benzerini görünce, “Abla arayacağım Gurur’u” diyor ve beni arıyor.

Apar topar eve geldim. 15 dakika sonra evdeydim. O panikle üç ambulans aradım. Eve ulaştığımda üçü de kapıdaydı. Apar topar annemi hastaneye götürdük. Bizi duyuyordu ama çok konuşamıyordu. Sol tarafını hareket ettiremiyordu.

Hâlâ çok olup biteni kavrayabildiğimi söyleyemem. Daha evde yalnız uyumadım. Sağ olsun beni yalnız bırakmıyor ailem, dostlarım, arkadaşlarım. Annemin acısı gelip gidiyor, yokluyor beni. Birden ağlamaya başlıyorum. 

Apar topar hastaneye götürdük. Ben yine de ölebileceğini kondurmuyordum. Öyle bir his vardı içimde. Ölemezmiş gibi. O neleri atlatmış. Annem ya, dağ gibi annem. Bunu da atlatır. Ameliyatı da iyi geçti.

Ameliyata girmeden önce bilinci tam yerinde değildi ama “Sırtım ağrıyor” diyordu, konuşabiliyordu. Sol tarafı tam tutmuyordu. Yine de pes etmiyordu. “Annem, güzel annem, her şey güzel olacak!” dedim, moral verdim. O da gülümsedi, “Tamam” dedi.Mutlu bir şekilde ameliyata soktuk yani. 12 saat süren bir ameliyattı. O 12 saatin sonunda dediler ki, “İyi geçti ama kanamaları var!” Ameliyattan sağ salim çıktı diye çok sevinçliydik. Ertesi gün kanama da durdu. Acayip mutluydum, annem ölüm ipinden kurtardı kendini diye düşünüyordum. Sonra yavaş yavaş, her geçen gün bize daha da iyi haberler gelmeye başladı. Çalışmayan böbrek, diyaliz aletine bağlandı. Her şey gayet iyi gidiyordu.Yedinci günde ne yazık ki onu kaybettik... (Ağlamaya başlıyor) Bugün de yedisi... Oysa ölmeyecek zannediyordum. Bir de ben, neye inanırsan onun olacağını düşünenlerdenim. O bana böyle öğretti. Hep pozitif düşünüyordum.Günde 2-3 kez yoğun bakıma giriyordum. Gece yatmadan mutlaka hep onunla konuşuyordum. Kulağına onu ne kadar sevdiğimi söylüyordum. Esprili dille sevebileceği şeyleri anlatıyordum: “Yine anne-oğul birlikte çok güzel bir hayatımız olacak!” O gece de girmek istedim. Dediler ki “Tamam ama Ahmet Hoca seni görmek istiyor!”“Annenin değerleri çok kötü. Kalbi çok kasılıyor. Tansiyonu çok düşük. Bundan sonraki iki-üç saatte, her an her şey olabilir” dedi. Bir sessizlik oldu. “Anladım” dedim. Ve yanına girmek istedim. Annemin yanında ağlamak istemiyordum çünkü ağladığımı hissedeceğini biliyordum. Ama kendimi tutamadım. Çünkü o görüşmenin son görüşmemiz olduğunu biliyordum. Annem artık başka bir dünyaya gitmeye hazırlanıyordu. 45 dakika yanında durdum, elini tuttum, sonra dışarı çıktım. Abtesimi aldım, dua ettim odada ve üzücü haberi aldım... (Ağlıyor.)

BABASINI ANLATTI



Ben hep annemi biliyorum. Babam İzmir’de yaşıyordu. Senede iki, bilemedin üç kere gördüğüm biri. Zaten 6-7 yıl önce de vefat etti. Ama babamla ilgili olumsuz duygularım yok, o da annem sayesinde. Beni öyle yetiştirdi. Kimseye kızgınlığı yoktu. Biz hep ikimizdik. Benim için her zaman anne figürü vardı. Babam da annem oldu. Bana her zaman bakan, destek veren, yanımda olan, içi titreyen hep oydu. Bana karşı sevgisi o kadar büyüktü ki, başka bir şeye ihtiyacım yoktu.BABAMLA HİÇ YAŞAMADIM!

Babanla hiç yaşamadın mı?



Babamla hiç yaşamadım. Ama bu da sorun olmadı. Anne sorun etmeyince siz de etmiyorsunuz. Bu, sizin gerçeğiniz oluyor. Babamın ikinci evliliğinden iki kız kardeşim var. Onları da çok severim. Onların yanında kalmaya giderdim. Onlar da gelir bizde kalırdı, çünkü annem isterdi. Böyle tatlı bir kadın.BABASIZ BÜYÜMEK ZOR DEĞİL Mİ?



Valla bana zor gelmedi. Annem her şeyimdi, her şeye yetişiyordu. İcabında babayı bırak, dayı da olmuştur, amca da, anneanne ve teyze de.Gurur, annesi Oya Aydoğan ile babasının tanışma hikayesini de şöyle anlattı:



"Babam İzmir’in tanınan işadamlarından biriymiş. Yakışıklıymış da. Tipoloji olarak benzetmek gerekirse, Kadir İnanır’a benziyor. Âşık oluyorlar birbirlerine. Ani bir evlilik yapıyorlar. Bir-bir buçuk sene evli kalıyorlar. Ben de o dönemde doğuyorum."Babam aynı zamanda maço bir erkek. Galiba el kol kaldırma hareketleri giriyor işin içine...

Anneme şiddet uyguluyor! Annemin de en popüler olduğu zamanlar. Diyor ki, “Hoop, ben böyle bir ilişkiye devam edemem!” Herhalde benim doğduğum dönemlerde ayrılıyorlar. Ama her zaman birbirlerini sevdiler. Beni de babamla görüşeyim diye hep teşvik etti. Kız kardeşlerimle hâlâ görüşüyorum, şu anda da yanımdalar zaten, ikisi de geldi