Sudan'da su, petrol ve kanlı iç savaş!

Günde 14 gazeteyi genişçe bir zamanda okumanın getirdiği zenginlikle sadece iç haberleri değil, dünyayı da olabildiğince derin izlemeye çalışıyorduk. 

Sudan dış haberler sayfalarının başlıca konusuydu. Pek çok haberi kesip hücrenin kıyı raflarında sakladığımı anımsıyorum.

2011’e dek Sudan 2.5 milyon kilometrekarelik yüzölçümü ile Afrika’nın en büyük ülkesiydi. 1956’daki bağımsızlığın hemen ardından başlayan iç savaş nüfusun yüzde 10’unun ölümüne neden olmuştu. Böylesine büyük bir toprak parçasında 35 milyon nüfus 600 kabile yaşıyor, 400 dil konuşuluyordu.

Ülke 2011’de Sudan ve Güney Sudan olarak bölündü. Öyle bir tablo ortaya çıktı ki...

Tüm petrol yatakları güneyde, petrolü dünya pazarlarına taşıma limanları kuzeyde!

Tam emperyalizme göre!

***

15 Nisan’dan itibaren Sudan’dan yine kanlı, gerilimli iç savaş haberleri gelmeye başladı. Çok da sağlıklı olmayan haberlere göre, ülkeyi yöneten cuntanın bir parçası olan Hızlı Destek Kuvvetleri (HDK) ile hükümet güçleri arasında başlayan çatışmalarda onlarca kişi öldü. Taraflar birbirini “ilk kurşunu” sıkmakla suçluyor. Birkaç günlük iç çatışmanın ardından HDK’nin sorumluları ABD’nin önerisi üzerine geçici ateşkesi kabul ettiklerini duyurdular. 

İlk çatışmadan sonra gelen bu tür kısa süreli ateşkesler şu işe yarar:

Taraflar kendini toparlar, karşı tarafa göre artılarını eksilerini hesaplarlar... Daha uzun süreli savaşın hazırlıklarına girişirler!

Bu kimin işine yarar?

O topraklarda yaşayanlar hariç herkesin...

Herkes kim?

Öncelikle Sudan’ın petrolünü çıkaran ve pazarlayan çokuluslu şirketler (ÇUK)!

Bir ülke dengelerini yitirip iç savaşa sürüklenmeye görsün... İşte Sudan! 12 yıl önce öle öle bölünen bu ülkenin hâlâ birbirini boğazlamaya doymadığını görmek çok acı, çok ders verici!

Sudan deyince sadece petrol değil, adı üstünde su da geliyor. Nil’in doğduğu, Mavi Nil ve Beyaz Nil’in başkent Hartum’da birleştiği bu topraklar Nijer ve Şeri ırmaklarına da kaynaklık ediyor.

Böyle bir ülke o ülkede yaşayanlara bırakılır mı?

Bırakılmaz ve sonuçta bugün yaşananlar olur...

***

Türkiye Sudan’ı, 1989’da darbe ile ülke yönetimini ele geçiren, sonra da ülkesinin bölünmesine neden olan General Ömer el Beşir’e Erdoğan’ın verdiği destekle tanıyor!

Dünyada kırmızı bültenle aranan Beşir’i Türkiye kırmızı halı ile karşıladı! 

Nüfusunun büyük bölümü Müslüman olan Sudan’da yönetime gelenlerin kendilerine toplumsal kabul sağlamak için kullandıkları başlıca dayanak şu:

- Peygamber soyundan geliyoruz!

AKP iktidarı Arap Yarımadası’nda olduğu gibi burada da haklı-haksız taraf diye değil de bizden taraf-karşı taraf diye baktı.

Gelinen nokta ortada...

Sudan’ın altı petrol, üstü su... Böylesine doğal zenginliklere sahip ülkenin üzerinde yaşayan fakir insanlar da kanla besleniyor! 

Petrol ticaretini yapan şirketler de tavırları ve politikalarıyla iç savaşın taraflarını çatışmayı sürdürmeye ve sakin olmaya davet ediyor!

Kahrolsun sömürgeciliğin tüm yöntemleri!
Mustafa Balbay
[email protected]