Yılmaz Özdil yazdı Bayram

Yetti gari…

Kurtul artık şu klişeden.

*

Tweet atıyorsun hüzünle… “Annem hepimizden önce kalkardı, bayram kahvaltısını hazırlamaya koyulurdu, babamla camiye giderdim, komşularla bayramlaşırdık, heyecanla eve dönüp mis kokulu kahvaltı sofrasına otururduk, sonra da kabristana gider, rahmetli büyüklerimizi ziyaret ederdik.”

*

E sen de hazırla kahvaltı.

Yasak mı kabir ziyareti?

*

“Dünyanın hiçbir maaşı bayram sabahı mendil içinde cebime konulan beş liradan değerli olmadı” falan.

*

Bırak bu ayakları.

Pintiliğin alemi yok.

Çıkar adam gibi para ver çocuklara.

Ne beş lirası?

*

Bazıları da diyor ki… “Anacığım bir hafta önceden bayram telaşına başlardı, perde diplerine kadar köşe bucak temizlerdi, süpürürdü, çiçek gibi kokardı evimiz, en temiz elbiselerimi giydirirdi.”

*

Yenge pisse biz naapalım arkadaş.

Anan “alma bunu” demişti zaten sana :)

*

İştah nostaljisi yapanlar da var… “Anneannem çok maharetli kadındı, tepsi tepsi börek açardı, etli dolmalar, keşkekler, hiç üşenmezdi, bayram sofralarımız ziyafet sofrası gibi olurdu, lezzet fırtınasıydı, dedeciğim nur içinde yatsın, bayılırdı tereyağlı baklavaya” filan.

*

İyi de… Nur içinde yatan dedeciğin henüz 50'li yaşlarındayken o baklavalar dolmalar yüzünden nur içinde yatmaya gitmedi mi? Gömdüğünüz günün sabahında bile kaymaklı revani yememiş miydi?

*

Bazıları da edebiyat döktürüyor… “Ilık duygular, sımsıcak yaşanmışlıklardı, rengarenk, cıvıl cıvıl, masum, ipeksi hislerdi, leylakların kokusu kadar zarif, kuşların kanat çırpışı kadar heyecanlıydı bayramlarımız, kumsalda rüyaydı adeta, büyüleyiciydi.”

*

Senin çocukluğun Bora Bora adalarında mı geçti birader?

Bu ne romantizm.

Devamını Oku