Moskova'da sonlanan Suriye baharı
Türkiye, ABD’nin dümen suyuna girerek üstlendiği Ortadoğu’ya Arap Baharı getirme projesinden, Moskova’da attığı imza ile vazgeçtiğini açıkladı. İran ve Rusya ile birlikte imzaladığı Moskova Deklarasyonu bunu açıkça ortaya koyuyor.
25 Aralık 2016 - 13:05
Bu anlaşmada yer alan maddeler, Türkiye’nin bugüne kadar ortaya koyduğu Suriye politikasından vazgeçtiği anlamına geliyor.
Bu anlaşmaya göre, “Türkiye, Suriye ihtilafının askeri çözümü olmadığını” kabul ediyor.
Anlaşmaya göre, “Halep’teki silahlı muhalefetin ayrılmasını” memnuniyetle karşılıyor.
Deklarasyona göre; “Türkiye, ateşkesi” kabul ediyor.
Buna göre, “Türkiye, SURİYE HUKÜMETİ İLE MUHALİFLER ARASINDA İMZALANACAK ANLAŞMADA GARANTÖR” olmayı kabul ediyor.
Anlaşmaya göre Türkiye, “Esad’ın devrilmesinden değil teröristlerle mücadeleye öncelik verilmesinden yanadır.”
Bu anlaşmaya göre, “Türkiye Nusra Cephesi ile savaşmayı diğer silahlı gruplardan (mesela PYD’den!) ayırarak kabul eder.”
Bu anlaşmaya göre, Türkiye, “Suriye’nin toprak bütünlüğünden ve egemenliğinden yanadır.”
Yani Türkiye bugüne kadar Suriye ile ilgili ne söylemişse, neyi savunmuşsa, sahada ne yapmışsa hepsinden vazgeçiyor. Moskova Anlaşması ile Esad’ın Suriye’de yeniden hâkimiyeti ve otoriteyi sağlamasının önü açılmış oluyor.
Özetle Suriye’yi yeniden 5 yıl öncesi duruma getirmek, yeniden devlet otoritesini tesis etmeyi sağmamak için işbirliği yapmayı kayıt altına alan bir anlaşma.
Peki, kaybolan 5 yılın hesabını kim verecek?
Ortada bir sonuç var ve bu sonuç “Suriye dış politikamızın çöktüğü” anlamına geliyor.
Bu çöküşün bedeli olarak Türkiye’ye sığınan milyonlarca mülteci, Suriye’ye çöreklenmiş onlarca silahlı çete, kaybettiğimiz dost ülkeler, Ortadoğu pazarının kaybolması sonucu mahvolan ekonomik yapı, “Nusayrileri, Alevileri katletmek lazım” diye gözüne kan bürümüş mezhepçi sapıklar önümüzde acı acı duruyor.
Stratejik derinlik hayali ile ülkeyi ve Ortadoğu’yu mahvedenlere, bu ülkenin kaybettiği yılların ve canların sorumlularına hesap sorulmayacak mı?
Muharrem Bayraktar
Bu anlaşmaya göre, “Türkiye, Suriye ihtilafının askeri çözümü olmadığını” kabul ediyor.
Anlaşmaya göre, “Halep’teki silahlı muhalefetin ayrılmasını” memnuniyetle karşılıyor.
Deklarasyona göre; “Türkiye, ateşkesi” kabul ediyor.
Buna göre, “Türkiye, SURİYE HUKÜMETİ İLE MUHALİFLER ARASINDA İMZALANACAK ANLAŞMADA GARANTÖR” olmayı kabul ediyor.
Anlaşmaya göre Türkiye, “Esad’ın devrilmesinden değil teröristlerle mücadeleye öncelik verilmesinden yanadır.”
Bu anlaşmaya göre, “Türkiye Nusra Cephesi ile savaşmayı diğer silahlı gruplardan (mesela PYD’den!) ayırarak kabul eder.”
Bu anlaşmaya göre, Türkiye, “Suriye’nin toprak bütünlüğünden ve egemenliğinden yanadır.”
Yani Türkiye bugüne kadar Suriye ile ilgili ne söylemişse, neyi savunmuşsa, sahada ne yapmışsa hepsinden vazgeçiyor. Moskova Anlaşması ile Esad’ın Suriye’de yeniden hâkimiyeti ve otoriteyi sağlamasının önü açılmış oluyor.
Özetle Suriye’yi yeniden 5 yıl öncesi duruma getirmek, yeniden devlet otoritesini tesis etmeyi sağmamak için işbirliği yapmayı kayıt altına alan bir anlaşma.
Peki, kaybolan 5 yılın hesabını kim verecek?
Ortada bir sonuç var ve bu sonuç “Suriye dış politikamızın çöktüğü” anlamına geliyor.
Bu çöküşün bedeli olarak Türkiye’ye sığınan milyonlarca mülteci, Suriye’ye çöreklenmiş onlarca silahlı çete, kaybettiğimiz dost ülkeler, Ortadoğu pazarının kaybolması sonucu mahvolan ekonomik yapı, “Nusayrileri, Alevileri katletmek lazım” diye gözüne kan bürümüş mezhepçi sapıklar önümüzde acı acı duruyor.
Stratejik derinlik hayali ile ülkeyi ve Ortadoğu’yu mahvedenlere, bu ülkenin kaybettiği yılların ve canların sorumlularına hesap sorulmayacak mı?
Muharrem Bayraktar
YORUMLAR