Bekir COŞKUN yazdı Mevlit…

Kapının önünde bir sürü araba vardı… Şoförler kaldırıma oturmuş mevlit helvası yiyorlardı, şaşırmıştım…

O zaman Maliye Bakanı Adnan Kahveci’nin şoförünü tanıdım, “Neler oluyor?” diye sordum… “Sizin yenge hanım mevlit okutuyor, ben bizim hanımefendi’yi getirdim” dedi…

“İyi ama benim karım Katolik” dedim..

*

(Özel hayatımın anısı ama okurlarım hayatımızda ne varsa bilsinler isterim…)

*

İmamın sesi çok güzeldi, şoförlerle kapının önüne oturup dinlemiştim…

Elini sıktığımda güzel giyimi, kravatı, nezaketi hoşuma gitmişti… Misafirler dağıldıktan sonra onu bırakmadım, makamlar üzerinde konuştuk, iyi bir müzik bilgisi vardı… Yenimahalle Karşıyaka camisinde imamdı… Voleybol oynuyormuş, mahallenin gençleriyle birlikte takım kurmuşlar…

O sırada Rus yazarları okuyordu, karşımda bir Türk aydını vardı…

Dost olmuştuk…

Katolik evinde mevlidin sırrını birlikte çözmüştük; Andree Hıristiyan’dı, ama Müslüman dostlarının dualarını ve duygularını, o sırada kaybettiği yumurta ikizi kız kardeşine yönlendirmek istemiş, mevlit okutmuştu…

“Bütün dualar aynı yere gider” demişti arkadaşım imam…

*

Önceki gün Ankara’ya gelen Belçika Adalet Bakanı ile ilgili o incitici haberi okuyunca bunları düşündüm…

“Belçikalı Bakanı, Diyanet İşleri Başkanı’na gönderdikleri imamların, oraya entegre olamadıklarını, onları sınava tabi tutacaklarını söyledi…”

Bir de devleti yönetmeye kalkınca imam, tabii böyle oldu…

*

Sonuçta o eski anının üzerinden çok zaman geçti…

Mevlitler, dualar, ibadetler beni eskisi gibi etkilemiyor…

Cami gördüğümde, harap edilen yeşil alanları, altlarındaki çarşıları, siyasete alet edilmiş duyguları düşünüyorum…

İmam deyince zaten canım sıkılıyor…

*

Çok şeyimizi aldılar elimizden…

Duygularımızı yitirdik…

Arkadaşım imam ile anılarımız kaldı sadece…