Gördüğünüz gibi kararlı bir duruş sergiliyor arkadaş!

“Gerekli” görmüş, yapmış.

Bu arada kaç kişi hayatını kaybetti, kurtarılabilecek kaç kişi enkazın altında kaldı, bilmiyoruz tabii.

Yetkili kişilerin böyle sorulara “gerekli görüldü ki yapıldı” yanıtın vermeleri otokrasilere özgü bir durumdur.

Onlar bilirler, onlar gerekli görürler ve uygularlar. Vatandaşlar da başlarına gelene razı olur, ses çıkarmadan otururlar.

Bu soru hiç sorulamıyorsa o ülkede diktatör işbaşında demektir. Yani bizim rejim ondan “bir tık” daha iyi.

“İki – üç tık” daha iyi olabilseydi bu sorunun yanıtı, hangi gerekçelerle bu işi yapmanın gerekli görüldüğünü anlatmaya ve bizleri bu gereklilik konusunda ikna etmeye yönelik olurdu.

Bu rejimde vatandaşların ikna edilmesi gerekmiyor çünkü bir bölümü zaten her şeye hazır, kalanı da sessizce başına gelene katlanıyor.

Katlanılıyor çünkü sesini yükseltenlerin başlarına neler gelebileceğine ilişkin çok örnek yaşadık.

Son örneği marketlerde ürünlerin üzerine yapıştırılan çıkartmaları hazırlayan grafikerin başına gelenler mesela.

“Bu ürün size pahalı mı geldi? Erdoğan sayesinde. Oy verirken aklınızda bulunsun” yazılı çıkartmalardan birinde.

Bir diğerinde Erdoğan’a Devlet bahçeli de eşlik ediyor: “Bu ürün bizim yüzümüzden pahalı. Oy verirken aklınızda bulunsun.”

Grafik sanatçısı Mahir Akkoyun bu nedenle karakola çekildi, Adliyeye çıkarıldı ve “bir yere kaybolma” denilerek serbest bırakıldı.

“Bir yere kaybolma” demek bizim hukukumuzda “denetimli serbestlik” oluyor ki bir tür “tutuklama” kararı da sayılır, sadece ikametiniz hapishaneye taşınmamış oluyor.

Böyle bir demokratik eylemi suç gören bir savcı var.

“Bu genç niye mahkemeye getirildi? Savcı Bey okuma yazmanız yoksa birisini tutun da size AİHM, AYM, Yargıtay kararlarını okusun” demeyip, savcıya hak veren bir de hâkim!

Tatlı – sert babacan hâkim tiplemesi eski Yeşilçam filmlerinde kaldı zaten.

Onların bulunduğu yerde de bir yetkilinin çıkıp gözümüzün içine bakarak “gerekli gördük ki yaptık” demesi normal oluyor tabii.

Bunun bir adım ilerisi “canım öyle istedi sana ne” olabilir.

Bir ay sonra sandık başına gittiğimizde oylayacağımız şey de tamamen bununla ilgili zaten.

Türkiye’yi otokratik bir rejimden geri döndürüp demokrasi rayına sokabilecek miyiz yoksa otokrasiyi bile arayacağımız günlere doğru bir yola mı çıkacağız?

"Ticaret" bu işin neresinde?

Ad sonradan “Demokrasi ve Özgürlükler Adası” diye değiştirilen Yassıada’da yaptırılan otel 20 yıllığına Albayrak Grubu’na devredildi.

Adayı denizin ortasında bir betonarme yığınına çeviren otel projesinin 140 milyon dolara mal edildiğini biliyoruz.

Hepimizin kabul edeceği gibi bu tür işlerde AKP ileri gelenleri acayip iyi aritmetik biliyorlar.

140 milyon dolara mal olan 125 odalı otel, konferans salonu, 30 bungalov, sergi alanı, müze ve caminin bulunduğu adanın işletmesini 20 yıl süreyle üstlenen Albayrak Grubu, yılda 4 milyon 200 bin lira kira ödeyecek.

Dün bu yazıyı yazarken baktım, ABD Doları olarak yıllık kira 215 bin dolar civarında tutuyor.

Rakamı yukarıya yuvarladığımı da belirteyim.

Şimdi düşünelim:

Kadıköy Vapur İskelesi’ne uzaklığı yaklaşık 7 deniz mili olan adanız var. Yani sabah iş için İstanbul’a gelip, akşam iş çıkışı adanıza dönebilirsiniz, hızlı deniz taksilerle bir sigara içimi mesafe.

Üzerine 140 milyon dolarlık tesis yapmışsınız ve aldığınız kira yıllık 215 bin dolar!

Bu parayla Bodrum’da orta halli bir yazlık sitede ev tutmak isteseniz 22 evi sadece bir aylığına kiralayabilirsiniz.

İlle de lüks site derseniz 10 evi bir aylığına tutabilirsiniz.

“Yok ben Kemer Maxx Royal’de yayılacağım” diyecek olursanız erken ödeme indirimiyle bir ay için ödemeniz gereken fiyat 1 milyon 95 bin liradan başlıyor.

Albayrakların bir yılda ödeyeceği kira tutarıyla 4 odayı 1 aylığına tutabilirsiniz anlamına geliyor bu ki 4 oda tuttuğunuz için küçük bir ek indirim uygulandığını da varsayarak!

Ticaret bu işin neresinde, şeytan neresinde?

Mehmet Y. Yılmaz