2011 yılı Suriye, Şam kenti... Ve genç kızların oluşturduğu şaşırtıcı bir çevre. Şaşırtıcı, çünkü bir Arap kentinden ve onun yaşamından çok bir modern Batı kenti gibi. Sürpriz partiler, çılgın eğlenceler, gizli flörtler ve kıkırdaşmalar...

Sonra 2015 yılına geçeriz. Yine modern bir gençlik ve de bir aile çevresi. Ama artık bir iç savaş dekoru içinde... Oysa bizim aile, yüzme şampiyonu baba, sevecen eşi ve onun iki kızı Yusra ve Sara Mardini, babalarının izinden gidip o alanda şampiyon olmak, hatta Olimpiyatlara katılmak arzusundadırlar. Ama Suriye adına o büyük olaya katılmak mümkün mü? O arada antrenman yaptıkları bir yüzme salonunda tavanın çökmesi de tam bir felaket işareti olur.

Aile uzun tartışmalardan sonra, kızlarını tehlikeli bir yolculukla Batı'ya yollamaya karar verir. Küçük bir garantiyle: sempatik erkek yeğenleri, DJ'lik yapan Nizan'ı da onlarla birlikte göndereceklerdir. Ana hedef Almanya'dır; ama bunun için uzun ve risklerle dolu bir yolculuk gereklidir.

Önce uzun bir ülke-içi seyahatten sonra, Türkiye'ye ve güzel İstanbul'a gelinir. Oradan da Ege'ye açılma zamanıdır. Parçalanan bir tekneden sonra, kendilerini Midilli adasında bulurlar. Yani Yunanistan'da... Ondan sonrası, çeşitli ülke ve ırklardan gelenlerin de işin içine katıldığı bir olaydır: Sudan'dan Eritre'ye... Ve de sürekli aldatılma serüveni başlar. Peşin ödedikleri yolculuklar yarıda kalır; birçok insan minik teknelere sıkıştırılır. Sırbistan, derken Macar sınırı. Ve de Berlin... Böylece ama hedefe ulaşılır. Öyle ki, 2016'da Rio Mülteci Olimpiyatları takımı; 2020'de ise Tokyo Olimpiyatları. Ve özellikle Yusra'nın kazandığı madalyalar...

Film tümüyle gerçek olaylardan yola çıkmış, olup bitene gereğince sadık kalarak. Sanırım nispeten sınırlı bir bütçenin imkanlarını da en iyi biçimde kullanarak, ortaya dokunaklı bir film konmuş. Bu öylesine bir olay ki, iki kız kardeşi aşıp günümüzün en büyük ve hâlâ süregelen trajedilerinden birine el atıyor. Eğer iç savaştan beri ülkelerini terk edip dünyanın dört bir yanına giden Suriyeli sayısının 6 milyona yaklaştığını bilirseniz... Dramın büyüklüğünü kavrarsınız...

Özellikle Yunanistan'a gelinmesiyle birlikte o göçmen sayısının hızla artması, kardeşlere büyük bir yük getiriyor. En acil koşullarda kendini suya atıp yüzmek; dermanı kalmamış zavallıları kurtarmak misyonu... Bunları yaparken, arada sık sık kavga etmekten de kendilerini alamıyorlar. Bu vahşet içinde kardeşliğin ayakta kalması bile zorlaşıyor. Ve perdeden en çok yansıyan sözcük de "Yallah" oluyor!...

Kardeşleri, iki gerçek kardeş oynuyor: Nathalie ve Manal Issa. Son derece inandırıcı olduklarını söylemek gerekir. Yeğen Nizan'da Ahmed Malek, babada Ali Suliman, Berlin'deki antrenörde Matthias Schweighöfer de gayet iyiler. Christopher Ross'un onca ülkeyi kapsayan -bu arada İstanbul'u da en güzel haliyle gösteren- görüntü çalışması ise gerçekten birinci sınıf.

Netflix'te gösterilen bu film bence izlenmeyi hak ediyor. Kaçırmayın...

Yarın: WHİTNEY HOUSTON: I WANNA DANCE WİTH SOMEBODY
 

Atilla Dorsay

[email protected]