Kısaca buna; Kibir Sendromu veya Tanrısal Ego'da denir. Korkutucu ve ürkütücü bir tanım benim için.
'Hubris Sendromu'nu burada uzun uzun yazmaya niyetim yok. Ucu açık ve geniş kapsamlı bilimsel bir araştırma. Zaten beni'de aşar.
Ama şunu söyleyebilirim. genellikle politikacılarda görülen bir rahatsızlık 'Kibir Sendromu''.
Robertson; ''The Winner Effecct....adlı kitabında şöyle yazıyor. ''Gücün beyin üzerindeki etkileri kokain benzeri uyuşturucularla benzerlik taşır. İkisi'de beynin ödül ağında dopamin faliyetlerini arttırarak beynin işlevini belirgin şekilde değiştirir.
Bu değişiklikler aynı şekilde korteksi'de etkiler ve düşünce şeklinde devasa farklılıklar yaratır.
Güç ve başarı. Bu ikisi, insanlık tarihi boyunca beyinde değişiklik yaptığı bilinen en güçlü haplardır. Kaldı'ki hiç bir insanın beyni, bu iki ilacın yarattığı değişikliğe karşı direnemez ve bir daha eskisi gibi kalamaz''.
Bu satırları okurken bütün vücudumu saran bir ürperti ile irkildim! Çünkü ''Kibir Sendromu''na yakalanmış liderlerin ülkelerini ne hale getirdiklerini yazılı tarih'den biliyoruz. Ve yine biliyoruz'ki diktatör eğilimli liderlerin '' Hubris Sendromu''na özel bir yakınlıkları olduğuna dikkat çekiyor Robertson! Ve ekliyor.
Bu bulgular,
Kendisi için öteki olan grubu açıkça hor görüyor.
Dünyayı, güç kullanımı yoluyla kendini yücelteceği bir yer olarak görüyor.
Öncelikle kişisel imajını geliştirmek amaçlı, hareket etme eğilimi.
Kendisini, ulus veya mensubu bulundığu kuruluşlarla bir tutuyor.
Aşırı öz güven.
Konuşmalarında saltanat ailelerine özgü 'biz' ifadesinin kullanılması.
Ne demiş H.Z Mevlana. ''Eşini beğen, işini beğen, aşını beğen, kendini beğenme''.
Benim ise nefret ettiğim iki insan tipi vardır! Kendini beğenmiş kibirli olan ile vicdansızlar! Zira kibir; ''Bele bağlanmış taş gibidir. Onunla ne yüzülür ne uçulur''. (Hacı Bayram- Veli)
İnsanın kendini beğenmesi ile kibir arasında çok ince bir çizgi vardır. Her zaman buna çok dikkat etmek gerekir!
Hatta bu 'beğenme' yerine 'sevmek' sözcüğünü kullanmak insan olana daha bir yakışıyor.
Benim başkalarını'da sevmem, kendimi sevmekten geçiyor. İnsanın kendisini sevmesi, içinde biriktirmeye, korumaya çalıştığı huzur ile ilgili.
Huzur ise sevginin yeşeren dallarından ötekisi değil'mi? Tıpkı: empati, tıpkı hoşgörü, tıpkı öteki insani değerler gibi.
Hepinize sağlıklı, mutlu, huzurlu, sevgi dolu yıllar diliyorum.
YORUMLAR